مصر باستان: خاستگاه عطرها

عطر، محصولی لوکس و ارزشمند و منبع لذت حسی، هزاران سال است که وجود داشته است. به همان اندازه که باور کردن عجیب است، عطرها حداقل 5000 سال است که وجود داشته اند.

کشف استفاده از عطر را می توان به هیروگلیف در مقبره های مصری که مصریان باستان و بین النهرینی ها را در حال ایجاد عطر از 3000 سال قبل از میلاد به بعد نشان می داد، ردیابی کرد.

سومری ها، تمدنی در بین النهرین، شروع به تجارت عطرهایی کردند که باعث محبوبیت بیشتر عطر در مصر شد. جای تعجب نیست که مصری ها مصرف کنندگان بزرگ عطر بودند. در واقع، منصفانه است که بگوییم آنها مسئول هموار کردن راه به سمت عطر مدرن هستند.

مصریان باستان چگونه عطر درست می کردند؟
طبق اسناد تاریخی موجود، کشیشان مصری شروع به استفاده از رزین‌های معطر کردند تا عطر قربانی‌ها را شیرین‌تر و جذاب‌تر کنند. آنها معتقد بودند که بخور دادن خدایان را خوشحال می کند.

مصری ها به زودی متوجه شدند که عطر در تمام جنبه های زندگی آنها نفوذ می کند. عطرهای دست ساز آنها به گیاهان مختلف، گل ها و تکه های چوب، همراه با چربی یا روغن نیاز داشت. دانه کتان، مورینگا و روغن کنجد و کرچک از ترکیبات رایج عطرهای آنها بود. برخی برای تکمیل بیشتر هنر خود از عصاره بادام و روغن زیتون در عطرهای خود استفاده کردند تا کیفیت و تندی آثار خود را افزایش دهند. رزین هایی مانند سقز و بنزوئین اغلب در رایحه ها استفاده می شود.

مصریان باستان از تکنیکی به نام Enfleurage برای تولید عطرهای خود استفاده می کردند. دانش آن به صورت شفاهی منتقل شد تا این روش تا حد امکان منحصر به فرد باشد.

مصریان باستان چگونه از عطر به دلایل الهی استفاده می کردند؟
در ابتدا، عطرها عمدتاً با یک عملکرد “عرفانی” مرتبط بودند. آنها معمولاً در معابدی یافت می شدند که به عنوان هدیه ای برای خدایان خدمت می کردند. مخلوط های معطر برای حفظ یک فضای معطر همیشه روشن می شدند. مجسمه های خدایان نیز با پوماد معطر مالیده می شد تا احترام بگذارند.

مراسم تشییع جنازه در مصر باستان شامل مومیایی کردن اجساد بود تا بتوانند از زندگی ابدی لذت ببرند. علاوه بر این، فرعون‌های مصری اغلب با عطر و بوی خوش مزار می‌شدند. هنگامی که باستان شناسان این مقبره ها را در اواخر دهه 1800 باز کردند، بوی اصلی و شیرین را حس کردند. بسیاری از شخصیت های مهم دیگر در تاریخ مصر نیز با روغن های معطر دفن شدند تا اطمینان حاصل شود که نیازهای بویایی آنها همیشه برآورده می شود.

عطرها چه هدف دیگری داشتند؟
مصریان باستان نیز از عطر برای توانایی های درمانی آن استفاده می کردند. Megalion و Theriaque معمولا برای رایحه درمانی استفاده می شد.

با این حال، دلیل عمده استفاده از عطر، علاقه خاص آنها به ظاهر و تمیزی بود. عطرها که اغلب نمادی از خلوص اخلاقی در نظر گرفته می‌شوند، برای کسانی که از جایگاه اجتماعی بالاتری برخوردار بودند ضروری بود.

عطر همچنین به دلیل توانایی اش در اغوا کردن مردان و زنان شناخته شده بود. در واقع، کلئوپاترا قبل از اینکه خود را با روغن بادام تلخ، دارچین و مرم خوشبو کند، در حمام های معطر آرام می گرفت.

درباره کیفی افسانه ای چه می دانیم؟
Kyphi، اولین ادو تویلت، 16 ماده اولیه از جمله مر، رزین، شراب، عسل، راش شیرین، کشمش و درخت عرعر را ترکیب کرد. کیفی هر شب از خدایان دلجویی می کرد.

دیگر عطرهای محبوب عبارتند از مندزیان، ساخته شده با مر و کاسیا، سوسینوم، معجونی از زنبق، مر و دارچین و راندینیم، عطر عشق ساخته شده با گل رز.

آیا ما هنوز از ترکیبات عطر مصریان باستان استفاده می کنیم؟
با کمال تعجب، بله. مصریان معمولاً از یاس، رزین کندر، نیلوفر نیل، مر و نیلوفر در عطر استفاده می کردند. عطرسازی مدرن همچنان از این مواد استفاده می کند.

تاریخ بارها نشان داده است که حتی قوی ترین امپراتوری ها نیز می توانند سقوط کنند. مصر افول خود را پس از 1100 سال قبل از میلاد آغاز کرد و رومیان به کمک به تاریخ عطرها ادامه دادند. مقاله ما در مورد تاریخچه عطرهای رومی را بخوانید.